صفحه ٢٣١

فصل هشتم: اهداف طولي آفرينش

إِلاَّ تَثْبِيتاً لِحِكْمَتِهِ، وَتَنْبِيهاً عَلَى طَاعَتِهِ، وَإِظْهَاراً لِقُدْرَتِهِ، ودلالَةً عَلَى رُبُوبِيَّتِه وَتَعَبُّداً لِبَرِيَّتِهِ، وَإِعْزَازاً لِدَعْوَتِهِ، ثُمَّ جَعَلَ الثَّوَابَ عَلَى طَاعَتِهِ، وَوَضَعَ الْعِقَابَ عَلَى مَعْصِيتِهِ، ذِيادَةً لِعِبَادِهِ مِنْ نَقِمَتِهِ وَحِياشَةً لهُمْ إِلَى جَنَّتِه؛ [خداي تعالي عالم را آفريد] تا حکمت خود را تثبيت کند و هشداري بر اطاعت او باشد و قدرت او را نمايان کند و بندگانش را به عبادت خويش فراخواند و دعوت خويش را تقويت کند. سپس ثواب را بر اطاعت خويش قرار داد و عذاب را براي معصيت خود وضع کرد، تا بندگانش را از عذاب خويش دور سازد و به‌‌سوي بهشت سوق دهد.

1. مقدمه
در فصل پيش به معنايي تحليلي براي هدف اشاره کرديم که بر اساس آن مي‌توان