جاودانه در آن خواهند بود»؟ یا اينکه می‌فرماید: أَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِين؛(409) «نهرهايى از شراب [طهور] كه ماية لذت نوشندگان است»؟
بسیار اندک‌اند کساني که حاضر باشند همة اين سختي‌ها را داوطلبانه تحمل کرده، تنها طالب رضاي خداوند باشند.
ج) ملي‌گرايي؛ بازگشت به جاهليت
در برابر ایمان‌گرایی، انحراف فکريِ دیگري به چشم می‌خورد که امروزه بسيار رايج است و می‌توان آن را از قبیل مهارت‌آميزترین حیله‌های ابليس دانست. ملي‌گرايي به معناي منحصر دانستن ارزش در امور ملی است. در این زمينه، چنين تبليغ مي‌شود که ارزش فقط به وطن، ملت، آبا و اجداد است و سخن گفتن از خدا، اسلام و مذهب اهمیتی ندارد. عجيب این است که در جامعة اسلامي و انقلابي ما و در جامعه‌اي که بنیان‌گذار انقلاب اسلامی آن، هيچ‌گاه واژة اسلام از کلامش نمي‌افتاد، کساني به بهانة پيروي از او این سخنان را بر زبان می‌آورند که ديگر زمان سخن گفتن از تبليغ اسلام گذشته است و بايد ارزش‌هاي عام انساني را تبليغ کنيم! آیا این چیزی است كه خدا و رسول او از ما می‌خواهند؟ آیا این چیزی است که امام(رحمه الله) به دنبال آن بود و هزاران انسان شریف با خون خویش آن را فریاد زدند؟ ارزش‌هاي عام انساني در میان بت‌پرست‌ها و ديگر گروه‌ها و فرقه‌ها نيز تبلیغ می‌شود. پس جايگاه ايمان کجاست؟ همان ايماني که بر اساس آموزه‌های قرآنْ ریشة همة ارزش‌هاست و هر چيز ديگري در ساية آن ارزش پيدا مي‌کند. آیا این رواست که به نام پیروی از خط امام و ولایت