«خداترسی» ترجمه می‌کنند. البته معناي مطابقيِ تقوا، ترس نيست، بلکه به معناي مراقبت و نگه‌داری از خویش است، اما چون انسان از ناحية عذاب الهي احساس خطر مي‌کند، تقوا به خداترسي ترجمه مي‌شود؛ زیرا مراقبت و پاییدن در جایی موضوعيت دارد که انسان احساس خطر کند.
ب) حکمت امر حضرت فاطمه(عليها السلام) به تقوا
بانوی دو سرا و سرور زنان عالم(عليها السلام)، در خطبة مبارک خویش پس از بیان عصاره‌ای از معارف اساسیِ اسلام، مردم را به تقوای الهی سفارش می‌فرمایند. سفارش به تقوا یکی از ارکان اساسیِ خطبه‌های دینی است. حتی در برخی از خطبه‌ها، مانند خطبه‌هاي نماز جمعه واجب است که خطیب، مردم را به رعایت تقوا امر نماید. اين تأکيد بدین خاطر است که مهم‌ترين عاملِ انگيزشِ حرکت در انسان، هشدار به خطر است و چون انسانِ مؤمن و موحد مي‌داند که اختیار همة خطرها به دست خداست و همة آنها از قدرت الهي سرچشمه مي‌گيرد و يگانه راه سعادت را نگه‌داریِ خویش از عصیان الهی و به تبع آن از عقوبت الهی می‌داند، لذا مهم‌ترین عاملِ انگیزش برای او هشدار به تقوای الهی است. بعد از اينکه حضرت زهرا(عليها السلام) عصاره‌اي از آموزه‌هاي اسلام را بيان کردند، گويا به اين مناسبت که بايد انگيزه‌اي در مخاطبان براي عمل به این معارف ايجاد نمایند، در پایان اين بخش از کلام خویش، به اين آية شريف اشاره مي‌کنند که مي‌فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَلا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَأَنْتُمْ مُسْلِمُون؛(598) «اى كسانى كه ايمان آوردهايد، آن‌گونه كه حق تقوا و پرهيزكارى است، از خدا بپرهيزيد، و از دنيا نرويد، مگر اينکه مسلمان باشيد!»