فصل دوم: فلسفه نبوت
عَلَماً مِنَ اللَّهِ تَعَالَى بِمَآيلِ الأُمُورِ وَإِحَاطَةً بِحَوَادِثِ الدُّهُورِ وَمَعْرِفَةً بِمَوَاقِعِ الْمَقْدُورِ، ابْتَعَثَهُ اللَّهُ إِتْمَاماً لِأَمْرِهِ وَعَزِيمَةً عَلَى إِمْضَاءِ حُكْمِهِ وَإِنْفَاذاً لِمَقَادِيرِ حَتْمِهَ؛ [خداي تعالي رسول گرامي اسلام را پيش از خلق عالم برگزيد] به خاطر آگاهي از سرانجام کارها و احاطه بر حوادث روزگار و علم به جايگاه مقدرات. خداوند او را مبعوث فرمود، زيرا ميخواست کار خويش را به پايان برد، و تصميم داشت حکم خود را اجرا كند، و مقدرات حتمي را نافذ و اجرا فرمايد.
1. مقدمه
حضرت زهرا(عليها السلام) در اين فراز به دو مرحله از خلقت اشاره ميفرمايند:
يکي مرحلهاي است که هنوز موجودات خلق نشده بودند و هنوز انساني در کار نبود. در چنين موقعيتي خداي سبحان پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) را برگزيد و براي رسالتْ معين کرد.