الف) داستان فدک
فدک نام سرزميني است در شمال مدينه، در نزديکي قلعه‌هاي خيبر که حدود يک‌صد کيلومتر با مدينه فاصله دارد.(58) ساکنان اين قلعه‌ها و سرزمين‌ها، طوايفي از يهود بودند که آمدن آنها به سرزمين حجاز و سکونتشان در مدينه، به قرن‌ها پيش از ظهور اسلام بازمي‌گردد. علماي يهود از پيامبران(عليهم السلام) شنيده و در کتاب‌ها خوانده بودند که در آخرالزمان پيامبري مبعوث مي‌شود که پيامبران پيشين را تصديق مي‌كند، و دينش جهان‌گير مي‌شود. آنان به اميد درک محضر پيامبر آخرالزمان و ايمان آوردن به او، به حجاز كوچيدند و در اطراف مدينه ساکن شدند؛ زيرا مي‌دانستند که پايتخت پيامبر آخرالزمان، مدينه خواهد بود. يهوديان اطراف مدينه سه طايفة معروفِ بني‌قريظه، بني‌قينقاع و بني‌نضير بودند که ويژگي‌هاي خاصي داشتند.(59) نخستين ويژگي ايشان به خصوصيت مشترک يهوديان بازمي‌گردد و آن اين بود که بسيار مال‌دوست بودند و فکر اقتصادي ويژه‌اي داشتند.(60) ويژگي دوم آنها دورانديشي و عاقبت‌انديشي بود. وقتي وارد حجاز شدند كوشيدند سرزمين‌هاي حاصلخيز و مکان‌هاي استراتژيک را شناسايي، و در آن محل‌ها قلعه‌هاي محکمي براي خود بنا کنند. ويژگي سومشان هم اين بود که اهل علم و دانش بودند و تمدن برتري نسبت به اعراب داشتند. يهوديان با اين ويژگي‌ها موقعيت خاصي در بين