اكنون صديقة کبري(عليها السلام) در اين فراز وضعيت زمانة بعثت رسول اکرم(صلى الله عليه وآله) را توصيف، و به پراکندگي اديان مردم در آن زمان و وجود مذاهب گوناگون اشاره مي‌كنند. بانوي دو عالم(عليها السلام) در توصيف وضعيت مردم زمانة بعثت مي‌فرمايند هنگامي که خداوند پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) را به رسالت مبعوث كرد، رسول خدا(صلى الله عليه وآله) با اين صحنه در جهان روبه‌رو شدند که اطراف عالم را گمراهي‌ها، جهالت‌ها و ابهام‌ها فراگرفته است. مردم در دين‌ها و مذاهب خويش بسيار پراکنده بودند و انواع معبودها را براي خويش برگزيده و به پرستش آنها مشغول بودند. بنا به سخن حضرت، در آن زمان گروهي آتش‌پرست و معتکف در آتشکده‌ها بوده‌اند و عده‌اي ديگر بت‌پرست بوده، با بتکده‌ها سروکار داشته‌اند و دسته‌اي هم درحالي‌که عرفان به خدا داشته‌اند، خدا را انکار مي‌کرده‌اند؛ اما راه صحيح بندگي خدا در ابهام بوده، و طالبان حقيقت راه اصلي سعادت را نمي‌شناخته‌اند. ازاين‌رو پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) به اين كار مهم اقدام کردند که بشر را به راه مستقيمي که موجب سعادت دنيا و آخرت ايشان شود هدايت كنند.
2. ريشه‌هاي کثرت در اديان
موضوع درخور بحث در اين مجال، مسئلة افتراق مردم در روش‌هاي پرستش، و وجود اديان و مذاهب متفاوت و متضاد است. برخي از پرسش‌هاي مطرح در اين باره ازاين‌قرارند: اين افتراق از چه زماني پديد آمده است؟ چگونه اين اديان و مذاهب مختلف شکل گرفته‌اند؟ خداي تعالي براي رفع اين اختلافات چه چاره‌اي انديشيده است؟ و سرانجام نقش پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) در مقابل اين اديان و مذاهب مختلف چه بوده است؟