می‌کند که نمونة آن همین بیان بانوی دو عالم حضرت زهرا(عليها السلام) است که فرمودند: وَأُمَنَاءُ اللَّهِ عَلَى أَنْفُسِكُمْ، وَبُلَغَاؤُهُ إِلَى الأُمَمِ حَوْلَکُم؛ «و شما امین‌های دین خداوند نسبت به یکدیگر و رسانندة آن به امت‌های اطراف خویش هستید».
حضرت زهرا(عليها السلام) در همين جملة کوتاه خود مي‌فرمايند: شما، هم بايد نسبت به خودتان امانت خدا را پاسداري کنيد و ضعيف نشويد و هم بايد در بيرون از مرز‌هاي کشور اسلامی پيام‌آورِ اسلام باشيد؛ و این حقیقتی است که ما از آن غفلت داشته‌ایم. ازاین‌رو، قدری بر آن تأکید کردیم تا بیشتر به این مسئولیت توجه دهيم.
3. قرآن؛ مدعي حقِ خدا
بانوی برتر دو سرا(عليها السلام) در ادامة سخنان شیوای خویش به بیان نقش و جایگاه قرآن در جامعة اسلامی اشاره و آن را با بیانی زیبا توصیف مي‌فرمایند. همان‌گونه که قبلاً اشاره کردیم، هدف اصلی حضرت زهرا(عليها السلام) از خطبة شریف خود، پیشگیری از انحرافی بود که در جامعة اسلامیِ بعد از پیامبر(صلى الله عليه وآله) در حال شکل‌گیری بود. حضرتش قصد داشت به مسلمانان بفهماند که با کنار گذاشتن امیرالمؤمنین علی(عليه السلام) دچار اشتباهی غیر قابل جبران خواهند شد، اما برای تمام بودن حجت و بستن راه هر بهانه‌ای، از ابتدا به این مسئله اشاره نمی‌فرمایند و چون نخستین حقیقتی که مي‌تواند زمينة احتجاج را فراهم کرده، آنها را هدايت کند، قرآن کریم است، حضرت به بیان نقش قرآن در جامعه می‌پردازند. اما ايشان، اين معنا را به سبک بسيار زيبايي بيان کرده‌اند. ایشان مي‌توانستند قرآن را مبتدا قرار داده، بفرمایند: قرآن چنين صفاتي دارد. اما ابتدا تنها اوصافی والا را به‌صورت مبهم بیان مي‌فرمايند تا