هيچ‌چيز نبود؛ همانند برخي از آيات قرآن کريم که چنين معنايي در آنها مد نظر است: أَوَلا يذْكُرُ الإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيئا؛(245) «آيا انسان به خاطر نمىآورد كه ما پيش از اين او را آفريديم درحالى‌كه چيزى نبود؟!»؛ هَلْ أَتَى عَلَى الإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيئًا مَّذْكُورًا؛(246) «آيا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چيزي قابل ذكر نبود؟»
به‌هرحال حضرت مي‌فرمايند آن هنگام که مخلوقات در چنين وضعي بودند، خداي سبحان پيامبر را برگزيد و براي رسالت نام‌گذاري کرد و سپس در اين عالم در زمان خاصي او را مبعوث به رسالت فرمود.
2. نور رسول‌الله؛ نخستين مخلوق
بر اساس آنچه در روايات آمده، نور رسول خدا(صلى الله عليه وآله) و ائمة اطهار(عليهم السلام) پيش از اين عالم خلق شده است. نقل شده است که جابر از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) پرسيد نخستين مخلوق خدا چه بود؟ پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) فرمودند: يا جَابِرُ أوَّلُ مَا خَلَقَ اللهُ نُورُ نَبِيِّک؛(247) «اي جابر! نخستين چیزی که خداوند خلق کرد، نور نبي تو بود».
شايد بتوان گفت اين مضمون که پيش از اين عالم محسوس، مخلوقي به نام نور وجود داشته و اين نور با وجود مقدس پيغمبر اکرم و ائمة اطهار(عليهم السلام) اتحاد داشته، بيش از حد تواتر است و حتي در کتب روايي اهل‌سنت نيز آمده است. در روايتي از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در يکي از کتاب‌هاي مهم اهل‌سنت مي‌خوانيم: «من و علی چهارده‌هزار سال پیش از