وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُون؛(50) «بگو: اي كساني كه يهودي شديد، اگر پنداريد كه شما دوستان خداييد نه ديگر مردمان، پس آرزوي مرگ كنيد [تا شما را به او برساند] اگر راست گوييد، و هرگز آن را آرزو نخواهند كرد به سبب آنچه دست هايشان پيش فرستاده (كارهايي كه كرده اند)و خدا به [حال] ستمكاران داناست. بگو: همانا مرگي كه از آن مي گريزيد شما را ديدار مي كند، سپس به سويِ داناي نهان و آشكار بازگردانده مي شويد، آن گاه شما را بدانچه مي كرديد آگاه مي كند».
در اسلام و ازجمله در قرآن نيز به لقاي الهي كه پس از مرگ حاصل مي شود، توجه ويژه اي شده و ويژگي بارز مؤمنان، شوق به لقاي الهي معرفي شده است. ازاين رو خداوند به آرزومندان لقايش توصيه مي كند كه براي رسيدن به آن مقام رفيع و متعالي، عمل صالح انجام دهند: فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلا صَالِحًا وَلا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا؛(51) «پس هركه اميد ديدار پروردگار خويش دارد، بايد كار نيك و شايسته كند و هيچ كس را در پرستش پروردگارش شريك نسازد».
درخت سيب تا ميوه نياورد، كامل نشود و هرچه ميوة آن بهتر و باكيفيت تر باشد و به تعبير ديگر داراي كمال بيشتري باشد، با چنان ثمري كه به بار نشانده است، كامل تر خواهد بود. ميوة محبت، شوق لقاست و محبت راستين بايد ثمرة شوق لقا را به بار بنشاند و محب بايد در پي ديدار با محبوبش باشد. هرچه شوق لقاي محبوب شديدتر و