گفتار چهل ويكم: جلوه هايي ديگر از محبت به خداوند (1)
توجه كامل به خداوند؛ پيامد محبت خالص به معبود
خواندن ادعيه و مناجات هاي اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) باعث مي شود كه انسان با صفات عالي انساني و مقامات والايي كه مي تواند بدانها دست يابد و نيز شيوة صحيح ارتباط با خداوند آشنا گردد. اين آموزه هاي ارزشمند ديني، انسان را با حقايقي آشنا مي سازد كه اشتغالات مادي و شرايط زندگي دنيوي كمتر فرصت انديشيدن دربارة آنها را در اختيارش مي نهد. با مطالعة آن مناجات ها و ادعيه، انسان به مسير حركت تكاملي و سازوكار و ابزاري كه پيمودن آن مسير را برايش تسهيل مي كند آگاه مي شود و به سود و زيان خويش واقف مي گردد و درمي يابد كه زندگي در آب و نان و عيش و نوش خلاصه نمي شود و فراتر از آنها حقايقي وجود دارند كه به حيات انسان هويت و تعالي مي بخشند و ترسيم كنندة حيات انساني و معنوي او هستند. ازجمله در مناجات محبّين كه بر محور محبت و قرب الهي سامان يافته، ما به عالي ترين خصلت هاي الهي و انساني كه همان محبت به خداوند است، رهنمون مي شويم. چنان كه گذشت، در طليعة آن مناجات، حضرت از خداوند درخواست مي كنند كه محبت ايشان را به خود خالص گرداند. پرواضح است كه قلب آن حضرت آكنده از محبت خداست، اما از خدا