دهد؛ تا هوس ها و تندبادهاي عواطف و احساسات غيرالهي، آن را از جاي بر نكند. محبت به خدا نبايد چون گياه و نهالي نورسته باشد كه با وزش بادي از جاي كنده شود و محبت به غيرخدا برجاي آن بنشيند؛ يا آنكه وقتي انسان به خيال خام خود از برخي از كارها و تقديرات خدا خوشش نيامد و ناراحت شد، محبت به خدا را فراموش كند.
جلوه هاي ناب محبت به خدا
در روايتي چنين آمده است:
أ سَلَّمَ عَلَيْهِ غُلاَمٌ دُونَ الْبُلُوغِ وَ بَشٍّ لَهُ وَتَبَسَّمَ فَرَحاً بِالنَّبيِّˆ فَقَالَ لَهُ: أَتُحِبُّنيِ يَا فَتَى؟ فقال: إِي وَاللهِ يَا رَسُولَ اللهِ. فَقَالَ لَه: مِثْلَ عَيْنَيْكَ؟ فَقالَ: أكْثَرَ؟ فَقالَ: مِثْلَ أَبِيكَ؟ فَقَالَ: أكثَرَ. فَقالَ: مِثْلَ أُمِّكَ؟ فَقالَ: أكَثَرَ. فَقالَ: مِثلَ نَفْسِكَ؟ فَقالَ: أَ كثرَ وَاللهِ يَا رَسُولَ اللهِ فَقالَ: أَ مِثْلَ رَبِّكَ؟ فَقال: اللهَ اللهَ اللهَ يا رَسُولَ اللهِ لَيْسَ هَذَا لَكَ ولاَ لأَحدٍ، فَإِنَّمَا أَحْبَبْتُكَ لِحُبِّ اللهِ. فَاْلتَفَتَ النَبِّيُِ إِلىَ مَنْ كانَ مَعَهُ وَقَالَ هَكَذَا كُونُوا، أحِبُّوا اللهِ لإحسانِهِ إِليَكُمْ وَإِنْعَامِهِ عَليكُمْ وَأحِبُّوني لِحُّبِ اللهِ؛(156) «پسري به رسول خدا(صلى الله عليه وآله) سلام، و به روي آن حضرت تبسم كرد. حضرت به او فرمود: مرا دوست مي داري، اي جوان؟ عرض كرد: آري؛ به خدا سوگند، اي رسول خدا. حضرت فرمود: مانند چشمانت مرا دوست داري؟ عرض كرد: بيشتر. فرمود: مانند پدرت؟ عرض كرد: بيشتر. حضرت فرمود: به اندازة مادرت مرا دوست داري؟ عرض كرد: بيشتر. فرمود: به اندازة خودت مرا دوست داري؟ عرض كرد: بيشتر، به خدا قسم، اي رسول خدا. فرمود: به اندازة خدا مرا دوست