وَاَخْلَيْتَ وَجْهَهُ لَكَ، وَفَرَّغْتَ فُؤَادَهُ لِحُبِّكَ، وَرَغَّبْتَهُ فِيما عِنْدَكَ، وَاَلْهَمْتَهُ ذِكْرَكَ، وَاَوْزَعْتَهُ شُكْرَكَ، وَشَغَلْتَهُ بِطاعَتِكَ وَصَيَّرْتَهُ مِنْ صالِحى بَرِيَّتِكَ، وَاخْتَرْتَهُ لِمُنَاجَاتِكَ، وَقَطَعْتَ عَنْهُ كُلَّ شَىْءٍ يَقْطَعُهُ عَنْكَ؛ «مرا از شمار كساني قرار ده كه در جوارت، در نشيمن گاه عالم صدق و حقيقت جاي دادي و به مرتبة معرفتت مخصوص كردي و لايق پرستشت ساختي و قلبش را دل باخته و شيفتة ارادت و محبتت گرداندي و براي مشاهده ات برگزيدي. روي او را يك پارچه به سويِ خود گرداندي و قلبش را از هرچه جز دوستي توست، خالي ساختي و او را به آنچه نزدت است، راغب گرداندي و ذكرت را به او الهام كردي و شكرت را به او ارزاني داشتي و به طاعتت سرگرمش ساختي. او را از صالحان خلق خود قرار دادي و براي مناجاتت انتخابش كردي و علاقه اش را از هرچه او را از تو دور كند، قطع كردي».
شناخت خداوند و درك عظمت مقام قرب و جوار الهي
هم جواري با محبوب و در كنارش زيستن و به سر بردن با او بالاترين آرزوي هر انساني است. ره يافتگان به زمزم عشق و محبت الهي بيش از هر چيز آرزو دارند كه در جوار او از رحمت و لطف بي نهايتش بهره مند شوند. بي ترديد جوار معبود، والاترين و شريف ترين جايگاهي است كه مي توان بدان دست يافت و در پرتو آن جايگاه عظيم و الهي، عالي ترين افتخار نصيب انسان مي شود؛ چه اينكه در آن جايگاه انسان از همة ناراحتي ها و نگراني ها مي رهد و به اطمينان خاطر و آسايش و آرامش ابدي دست مي يابد. ازاين رو، آسيه، زن فرعون، پس از آنكه به خداوند و حضرت موسي(عليه السلام) ايمان آورد و به اين دليل، تحت شديد ترين شكنجه هاي فرعون قرار گرفت تا از آيين