صفحه ٤٣

ذيل روايت كه در آن خداوند مي فرمايد: ان سألني اعطيته وان استعاذني أعذته، مؤيد تفسير مزبور از قرب الهي است كه بر اساس آن با تقرب به سويِ خداوند، خواسته ها و دعاهاي انسان به درگاه او به اجابت مي رسد؛ چنان كه مقرب بودن نزد حاكم به اين معناست كه خواسته هايي كه نزد سلطان عرضه مي كند، اجابت مي شود.

2. برداشت دوم از قرب الهي
در توجيه اول از قرب الهي، قرب به خداوند، امري معنوي و اعتباري است، اما تفسير و توجيه دومي نيز از قرب الهي ارائه شده كه در آن قرب الهي امري معنوي و واقعي (نه اعتباري) است و اين معنا در بسياري از آيات تأييد شده است؛ ازجمله خداوند دربارة مقام و منزلت شهدا در پيشگاهش مي فرمايد: وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أ مْوَاتًا بَلْ أَ حْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُون؛(16) «و كساني را كه در راه خدا كشته شدند، مرده مپندار، بلكه زندگان اند و نزد پروردگارشان روزي داده مي شوند».
در آية شريفه سخن از آن نيست كه كساني از خداوند تقاضايي دارند و او به سبب رضايت از آنان درخواستشان را اجابت مي كند، بلكه سخن از آن است كه شهدا در نزد خداوند به سر مي برند و در محضر او از روزي بهشتي شان بهره مند مي گردند و درنتيجه از آية شريفه استظهار مي شود كه قرب به خداوند، نائل گشتن به محضر الهي است. در آية ديگر نيز خداوند دربارة جايگاه و مقام متقيان در بهشت مي فرمايد: إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ * فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ؛(17) «همانا متقيان در بوستان ها و [كنارِ] جوي ها باشند. در نشست گاهي راستين (بهشت جاودان) نزد پادشاهي توانا (خداي متعال)».