صفحه ٨٦

درخواست مي کند كه اين محبت به نهايت برسد؛ آن سان كه جز مهر و محبت خدا، چيز ديگري در قلبش نماند؛ چه اينكه با چنين محبت خالصانه ، انسان به عالي ترين مراتب تعالي و كمال دست مي يابد.
طبيعي است كه وقتي محبت انسان به خداوند خالص شد و محبت خداوند بر سراسر قلبش سايه افكند، توجه انسان يك پارچه معطوف خداوند مي شود و فكر و ذهن انسان از غير وي منصرف گشته و تنها متوجه او مي گردد؛ چنان كه در محبت هاي عادي وقتي انسان به كسي شديداً علاقه مند مي شود، شب و روز فكرش متوجه اوست و هرگاه از اشتغالات و امور زندگي فارغ گردد، دلش متوجه محبوب مي شود و پيوسته در پي آن است كه وي را ملاقات كند و با او انس گيرد. آن گاه حضرت به بيان لوازم و آثار محبت خالصانه به خداوند مي پردازند كه دربارة يكي از آن آثار و لوازم كه رضاي به قضاي الهي است سخن گفتيم. حضرت در اين باره و در ادامة مناجات خود مي فرمايند: وَمَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ إلَي وَجْهِكَ وَحَبَوْتَهُ بِرضَاكَ وَأعَذْتَهُ مِنْ هِجْرِكَ وَقِلاكَ؛ «[مرا از شمار كساني قرار ده] كه نعمت ديدارت را به او عطا كردي و وي را براي مقام رضايت برگزيدي و او را به درد فراق و هجرانت مبتلا نساختي».

 دوستان خدا و مشاهدة جمال ربوبي
رؤيت و مشاهدة خداوند كه در اين مناجات از آن با عبارت بالنظر الي وجهك ياد شده، براي بندگان خالص خداوند تحقق مي يابد و اگر امري واقعي و تحقق يافتني نمي بود، اين همه در روايات، آيات و دعاها بدان اشاره نمي شد. البته مشاهدة خداوند داراي مراتب است و حضرات معصومين(عليهم السلام) عالي ترين مراتب آن را دارند و مراتب نازل تر آن براي سايرين امکان تحقق دارد و البته توفيق نيل به هر مرتبه اي از نظر به وجه الله نهايت شرافت و عظمت براي انسان به شمار مي آيد. مشاهده و نظر به وجه الله