اين نصاب فراتر رود، فضيلت و ارزش بيشتري را براي ما در پي خواهد داشت. طبيعي است كساني چون زن و فرزند كه محبوب ما هستند، توقعاتي از ما دارند؛ مثلاً زن از شوهر خود مي خواهد كه فلان لباس يا فلان خانه را برايش تهيه كند يا او را به فلان مهماني ببرد. گاهي اين درخواست ها با تكليف شرعي انسان تزاحم دارند و انجامشان متوقف بر مخالفت با تكليف الهي و ارتكاب حرام است. ازاين رو انسان بر سر دوراهي تأمين خواستة نزديكانش و انجام تكاليف الزامي الهي قرار مي گيرد. چه بسا زن، شوهرش را تهديد مي كند كه اگر خواستة او را انجام ندهد از او جدا مي شود كه با عملي شدن اين تهديد، زندگي خانوادگي مرد متلاشي مي گردد و تأمين آن خواسته متوقف بر آن است كه شوهر از راه نامشروع پولي فراهم كند و صرف تأمين خواستة همسرش گرداند؛ يا در شرايط خاص بر انسان واجب مي شود كه روانة جبهة جنگ با دشمنان خدا گردد و نزديكانش به اين امر رضايت نمي دهند؛ درنتيجه خواستة خداوند و تكليف شرعي با خواستة ديگران تزاحم دارد و در اين صورت اگر محبت به نزديكان بر محبت به خداوند غلبه يافت، انسان با تكليف الهي مخالفت مي ورزد و مشمول عقوبت او مي شود. با توجه به اينكه غلبه داشتن محبت به خداوند بر محبت ديگران الزامي است، چه اينكه اگر محبت وي بر محبت به ديگران غلبه داشت، انسان در شرايط ويژه و در مقام تزاحم، فرمان او را بر خواستة ديگران ترجيح مي دهد و شانه از زير بار اطاعتش خالي نمي كند، خداوند در مقام تهديد مسلمانان مي فرمايد:
قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وأَ بْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وأَ زْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وأَ مْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا و َتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أ حَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَاد فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأمْرِهِ وَاللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِين؛(12)