معارف بوک

اِلَيْك؛(90) «آري، من به درگاهت به فقر و بيچارگي ام متوسل مي شوم و چگونه فقر كه راهي به ساحت قدس تو ندارد، وسيلة من تواند بود؟» 
اگر انسان بخواهد بين خود و ديگري، کسي يا چيزي را وسيله يا واسطه قرار دهد، بايد آن واسطه براي كسي كه نزد او وساطت و شفاعت مي شود، ارزش داشته باشد. ما اگر معتقديم كه وجود مقدس پيامبر اكرم يَا أيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ؛(91) «اي مردم، شماييد نيازمندان به خدا، و خداست بي نياز و ستوده».
پس ما آنچه از خود داريم فقر است و اين فقر نمي تواند وسيلة ما به سوي خدا باشد، چون وسيله و واسطه بايد عرضه شدني در پيشگاه خداوند باشد و به اصطلاح به او برسد كه به پاسِ آن خداوند، رحمتش را نازل كند و عذابش را از ما بردارد. اما اين فقر هيچ گاه