معارف بوک

146 - در اينجا لازم مي‌دانم به دوستان جوان طلبه تأکيد و سفارش کنم که ادبيات را سبک نشماريد. بسياري از اشتباهاتي که در فهم حديث و روايت رخ مي‌دهد، به ضعف در ادبيات بازمي‌گردد. متأسفانه اخيراً به ادبيات چندان بها داده نمي‌شود و اين اتفاق خوبي نيست. پيش از انقلاب شخصي که متأسفانه معمم هم بود، کتابي با موضوع توحيد نوشته بود و قصد داشت تفکرات مارکسيسم را با ادبيات اسلامي تئوريزه کند. وي سخن خود را اين‌گونه آغاز کرده بود:
توحيد باب تفعيل است و معناي آن يکي کردن است؛ اما دربارة خدا معنا ندارد که او را يکي کنيم؛ زيرا خدا يکي هست. بنابراين ما بايد چيزي را يکي کنيم که يکي نيست، و آنچه که در آن اختلاف و کثرت است و ما بايد کثرت آن را برطرف کنيم جامعه است. ما بايد جامعه را يکي کنيم. پس توحيد که يکي از عقايد اسلامي است بدين معناست که سعي کنيم جامعه يکي شود و اين يعني کمونيسم. اصلاً اسلام يعني همين.
اساس مکتب مارکسيسم بر يک طبقه و يک‌دست شدن جامعه بنا نهاده شده و بر آن است که اختلاف طبقاتي و طبقات کثير جامعه اعم از ثروتمند و فقير و... از بين بروند. اين شعار براي اکثريت مردم دنيا که کم‌وبيش از فقر و مشکلات رنج مي‌بردند بسيار گيرا بود و به همين دليل مکتب مارکسيسم بسيار سريع در کشورهاي فقير رواج مي‌يافت. پيروان اين مکتب به‌منظور باز کردن جايي براي مکتب مارکسيسم در جوامع اسلامي مي‌کوشيدند آموزه‌هاي مارکسيسم را با تعبيرات اسلامي بيان کنند. ازاين‌رو در جامعة ما از مکتب کمونيسم با تعبير «جامعة طراز نوين توحيدي» نام مي‌بردند و مي‌گفتند:‌ هدف ما رسيدن به جامعه‌اي اشتراکي است که همه در آن يک‌سان‌اند، و کمونيسم يعني همين!
همچنين در اوايل انقلاب نظريه‌پردازي که در خارج از ايران تحصيل کرده بود کتابي دربارة اعتقادات نوشت که در آن سعي داشت هريک از اعتقادات اسلامي را با اصطلاحات خاص جامعه‌شناختي معنا کند. وي هنگامي‌ که به بحث امامت مي‌رسد، مي‌نويسد: «در زمانه ما بايد امامت را به‌گونه‌اي معنا کنيم که با اصول امروزي تطبيق داشته باشد. براي اين منظور بايد بگوييم امامت به معناي خودرهبري است. جامعه بايد خود رهبر خويش باشد. در جامعه نه رهبر الهي مطرح است و نه رهبر موروثي سلطنتي، و اين يعني دموکراسي».
از اين شعار در مبارزه با سلطنت استفاده مي‌کردند و آن را تفسيري براي امامت قرار مي‌دادند؛ اما حقيقت اين است که اين سخنان چيزي جز بازي با الفاظ نيست که در طول تاريخ هر روز به رنگي و شکلي جلوه مي‌کند. حتي گاهي افراد خوب، با نيت‌هاي خوب در اين دام‌ها مي‌افتند (مؤلف).