معارف بوک

ج) اجازه خواستن
دومين مورد از آداب شرعىِ ورود به خانه ديگران، اجازه خواستن از صاحب خانه است. انسان متشرع و مسلمان، حق ندارد بدون گرفتن اجازه از صاحب خانه، وارد خانه او شود، بلكه بايد نخست، رضايت او را به دست آورد و از او اجازه بگيرد. خداوند در قرآن كريم مى فرمايد:
(يَا اَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَلى أَهْلِهَا ذلِكمُ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ * فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَداً فَلا تَدْخُلُوها حَتَّى يُؤْذَنَ لَكُمْ وَإِنْ قِيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْكى لَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ)(1).
   اين آيه به مؤمنان سفارش مى كند كه بدون اجازه، به خانه ديگران وارد نشوند و اگر صاحب خانه اجازه ورود نداد و از او خواست كه برگردد، بايد برگردد.
   وارد شدن به خانه ديگران چند صورت دارد:
   نخست اين كه انسان مى داند كه صاحب خانه از آمدن او به خانه اش راضى است.
   دوم اين كه مى داند كه صاحب خانه از آمدن وى به خانه اش ناراضى و ناراحت است.
   سوم آن كه شك دارد و نمى داند كه صاحب خانه از رفتن او به خانه اش خشنود مى شود يا ناخشنود و ناراضى است؟
   بديهى است كه اگر بداند صاحب خانه ناراضى است و يا پس از اجازه خواستن، پاسخ رد بشنود، به دستور صريح قرآن، نبايد وارد آن خانه شود:
      (وَ اِنْ قِيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ اَزْكى لَكُمْ).
      اگر صاحب خانه اجازه نداد و گفت: برگرديد، پس بازگرديد كه اين براى شما بهتر است.
   يا اگر به هر شكل بداند كه صاحب خانه راضى به ورود او است، مى تواند وارد خانه او شود؛ اما بايد بداند كه ورود به خانه ديگران آدابى دارد كه رعايت آن ها لازم است: يكى از آداب ورود به خانه ديگران اين است كه سر زده وارد نشود. اگر كسانى با هم روابط دوستانه دارند يا كسانى براى حاجتى كه به شخص خاصى دارند، بايد به منزل وى بروند، نبايد سرزده، و بدون اجازه به خانه او وارد شوند؛ چون ممكن است وى آمادگى براى پذيرش را نداشته باشد و يا در حالى باشد كه مايل نيست كسى او را در آن حال