كسانى كه خود بخل مىورزند و ديگران را هم به امساك و بخل ورزيدن و انفاق نكردن فرمان مى دهند و آن چه خدا از نعمت هاى خود به آن ها داده است، از ديگران پنهان مى كنند (كافرند) و ما براى كافران، عذابى خواركننده فراهم كرده ايم.
كسانى كه بخيل هستند، براى آن كه كار خود را موجه جلوه بدهند و به اصطلاح، شريك جرم پيدا كنند، سعى مى كنند تا ديگران را هم مانند خود كنند تا بخلورزىِ آن ها با كثرت افراد، نمودى نداشته باشد و براى آن كه نيازمندان به سراغشان نيايند يا دولت اسلامى از ايشان ماليات طلب نكند، اموال خود را پنهان مى كنند. قرآن اينان را كافر دانسته كه دچار عذاب كافران خواهند شد. البته كفر در قرآن به معناى عامى به كار رفته است. گاهى به معناى كفرانِ نعمت آمده است، گاهى به معناى كفر اعتقادى و گاهى نيز در مورد كفر در فروع؛ مانند آن كه درباره كسى كه به حج نرود يا نماز نخواند، تعبير كفر به كار رفته و لازمه كفر، عذاب خواهد بود: (وَاَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهيناً).
نكوهش ثروت اندوزى
در آيه هاى ديگرى از قرآن، در اين باره، از تعبير «كنز» كه نتيجه بخلورزى و ترك انفاق است، استفاده شده است:
(وَالَّذِينَ يَكنِزُونَ الذَّهَبَ والْفِضَّةَ وَلايُنْفِقُونَها فى سَبِيلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذاب اَليم * يَوْمَ يُحْمَى عَلَيْها فى نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَى بِها جِباهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ هذا ماكَنَزْتُمْ لاَِنْفُسِكُمْ فَذُوقُواْ ماكُنْتُمْ تَكْنِزُونَ)(1).
كسانى كه طلا و نقره جمع كنند و ثروت اندوزى كنند و آن را در راه خدا انفاق نكنند، آنان را به عذابى دردناك بشارت ده، روزى كه (آن طلاها و نقره ها) در آتش جهنم گداخته شود و سپس پيشانى ها، پشت ها و پهلوهاشان را با آن ها داغ كنند. اين است نتيجه آن چه از زر و سيم كه براى خود ذخيره كرديد. پس بچشيد طعم آن ها را كه ذخيره كرديد و براى خود اندوختييد.
بنابراين، كسانى كه انفاق در راه خدا كنند، خدا مالشان را نگه مى دارد و در قيامت