معارف بوک

(لَوْ لا اِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مايَكُونُ لَنا اَنْ نَتَكَلَّمَ بِهذا سُبْحانَكَ هذا بُهْتانٌ عَظِيمٌ * يَعِظُكُمُ اللَّهُ اَنْ تَعُودُواْ لِمِثْلِهِ اَبَداً اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ)(1).
چرا وقتى اين شايعه را شنيديد، نگفتيد: ما حق نداريم چنين حرفى بزنيم. اى خداى پاك و بى عيب! اين تهمت بزرگى است. خداوند شما را نصيحت مى كند كه اگر مؤمن هستيد، هرگز چنين كارهايى را تكرار نكنيد، در ريختن آبروى ديگران و نشر شايعات مشاركت نداشته باشيد.
   آيات به روشنى دلالت دارند بر اين كه هر جا آبروى مؤمنى در خطر است، ديگران موظف به دفاع از او هستند و بايد به طور صريح و قاطع آن نسبت را تكذيب كنند و بگويند كه چنين چيزى نيست و ما حق نداريم اين حرف ها را بزنيم.
   در پى اين آيه، آيه ديگرى درباره حفظ آبرو و صيانت از شخصيت مؤمنان، آمده كه بسيار آموزنده و با اهميت است. اين آيه مى فرمايد:
(اِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ اَنْ تَشِيعَ اْلفاحِشَةُ فِى الَّذِينَ امَنُوا لَهُمْ عَذابٌ اَلِيمٌ فِى الدُّنْيا وَاْلاخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ اَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ)(2).
كسانى كه دوست دارند كارهاى زشت و ناروا در ميان مؤمنان رايج گردد (و انجام آن عادى شود) در دنيا و آخرت گرفتار عذابى دردناك خواهند بود. خداوند آگاه است؛ ولى شما (محاسبات و ارزيابى هايى كه از اين كارها مى كنيد، ناقص است و) نمى توانيد بفهميد ( كه اين كارهاى ناروا و اين شايعه پراكنى ها چه اندازه خطرناك است و مصالح جامعه مسلمانان را تهديد مى كند).

استهزا و تمسخر
از جمله عوامل تهديد شخصيت اعضاى جامعه، استهزا و تمسخر ديگران است؛ برخى، رو در رو، ديگران را با تمسخر و استهزا تحقير مى كنند تا بدين وسيله، شخصيت آنان را خرد كنند. اين روش نيز، از روش هاى شيطانى و رايجى است كه در همه جوامع وجود دارد.