معارف بوک

زشتىِ افترا به خدا و رسول او به اندازه اى است كه اگر روزه دار در ماه مبارك رمضان، چنين دروغى بگويد، روزه اش باطل خواهد شد.
   هم چنين وارونه نشان دادن سخنان حق انبيا و اولياى خدا، آميختن آن ها با سخنان باطل و يا تحريف لفظ يا معناى آن نيز در واقع، نوعى افترا بر خدا است. در قرآن از كسانى كه دست به اين گونه كارها مى زنند، به شدت، نكوهش شده است:
(اِنَما يَفْتَرِى الكَذِبَ الَّذِينَ لايُؤْمِنُونَ بِاياتِ اللّهِ وَ اُوْلئِكَ هُمُ الْكاذِبُونَ)(1).
كسانى كه دروغ به خدا مى بندند، ايمان به خدا ندارند و دروغ گوى واقعى اين ها هستند.
   يعنى بدترين دروغ، دروغى است كه از بى ايمانى حاصل شود.
   در آيه ديگرى مى فرمايد:
(اِنَمّا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشاءِ وَاَنْ تَقُولُوا عَلَى اللّهِ مالاتَعْمَلُونَ)(2).
شيطان انسان ها را به كارهاى زشت و بدكارى و افتراى به خدا و يا نسبت دادن چيزهايى كه نمى دانند، به خدا وامى دارد.
   بنابراين، ارزش منفى، منحصر در اين نيست كه شخص سخنى را كه مى داند خلاف واقع است، بگويد، بلكه حتى اگر از روى نادانى و بدون علم و يقين، سخنى را به خدا نسبت دهد، بازهم مرتكب كار زشتى شده است.

نفاق
نفاق از پست ترين مراتب كذب است كه متضمن و همراه با رذايل ديگرى، چون خدعه و فريب مؤمنان، نيز خواهد بود. در اين زمينه، آيات فراوانى به طور عمده در سوره منافقون، انفال، توبه، بقره و ديگر سوره هاى قرآن وجود دارد و ما در اين جا چند آيه را ذكر مى كنيم. خداوند مهم ترين خصلت هاى مؤمنان را در آغاز سوره بقره بيان كرده درباره منافقون مى فرمايد:
(وَمِنَ النّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنّا بِاللّهِ وَ بِالْيَوْمِ الاْخِرِ وَما هُمْ بِمُؤْمِنِينَ * يُخادِعُونَ اللّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَما يَخْدَعُونَ اِلاَّ اَنْفُسَهُمْ وَما يَشْعُرُونَ * فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللّهُ مَرَضاً وَلَهُمْ عَذابٌ اَلِيمٌ