طلاق يا گسستن خانواده
البته در آخرين مرحله، اگر كار به جايى برسد كه سازش ميان همسران به هيچ وجه ميسر نباشد، خداوند راه طلاق، يعنى جدا شدن زوجين را به عنوان آخرين راه حل باز گذارده است. خداوند طلاق را براى كسانى قرار داده است كه هيچ راهى براى ادامه زندگىِ مشترك و حل مشكلات و اختلاف هاى خود، در پيش رو ندارند و محيط خانواده نيز براى آن ها به صورتى غيرقابل تحمل درآمده كه ادامه آن، زندگى را بر انسان تلخ و دشوار مى سازد.
از نظر شرع، طلاق راهى مبغوض و مرجوح است كه جز در موارد ضرورت، نبايد به سراغ آن رفت. پس نبايد ملعبه دست افراد هوسباز، تنوع طلب و بيگانه از عواطف انسانى باشد و يا به وسيله اى براى متزلزل ساختن بنيان خانواده تبديل شود.
خانواده، درختى مقدس است كه تا حد امكان بايد در حفظ آن بكوشيم تا به ثمر برسد و فرزندان صالح و رشيد تحويل جامعه دهد. از اين رو، تنها در صورتى كه اين كانون، وضعيت طبيعى و عادى خود را از دست داد و به كانون فسادى تبديل شد كه روح و روان زن و شوهر و فرزندان را دچار آزار و شكنجه ساخت، مى توان به وسيله طلاق، به حيات آن پايان داد. پس زن و شوهر بايد مراقب رفتار خود باشند تا هيچ گاه از احكام الهى سوءاستفاده نكنند و حقوق يكديگر را پايمال نسازند.
طلاق در قرآن
مسأله طلاق، در بسيارى از آيات قرآن كريم، مطرح شده و از موضوعاتى است كه احكام حقوقى و احكام اخلاقىِ آن، در بالاترين حد درهم آميخته شده و در كنار تبيين احكام حقوقى، بر رعايت آداب و دستورات اخلاقى آن، تأكيد فراوان گرديده است. از آن جا كه ظرفيت اين نوشته، محدود است، از بررسىِ تفصيلىِ آيات طلاق، صرف نظر كرده و تنها به ذكر آن ها مى پردازيم:
(يا أَيُّها الْنَّبِىُّ اِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللّهَ رَبَّكُمْ لاتُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلايَخْرُجْنَ اِلاّ أَنْ يأتِينَ بِفاحِشَة مُبَيِّنَة وَ تِلْكَ حُدُودُاللَّهِ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ