براي رسول خدا أرحنا يا بلال؛(73) «اي بلال، با گفتن اذان ما را راحت و آسوده گردان».
آن حضرت هنگامة نماز را كه عالي ترين جلوه هاي خضوع، خشوع و گفت وگوي با معبود را ترسيم مي كند، زيباترين و بهترين لحظاتشان مي دانستند و مي فرمودند: حُبِّبَ إِلَيَّ مِنْ دُنْياكُمْ النِّسَاءُ وَالطَّيِبُ وَجُعِلَ قُرَّةُ عَيْنيِ فِي الصَّلاةِ؛(74) «از دنياي شما زن و عطر، محبوب من گشته اند، اما نماز نور چشم من است».
از وظايف كسي كه داراي چند همسر است، تقسيم شب ها بين آنهاست و بر اين اساس آن حضرت هر شب را به يكي از زنانشان اختصاص مي دادند و با او به سر مي بردند. اما وقتي همسرشان به خواب مي رفت، حضرت از بستر برمي خاستند و در گوشه اي خلوت به مناجات با خداوند مي پرداختند. در يكي از شب هايي كه به ام سلمه اختصاص داشت و حضرت در حجرة او به سر بردند، نيمه هاي شب ام سلمه از خواب برخاست و رسول خدا(صلى الله عليه وآله) را در بستر نيافت. پس انديشيد كه آن حضرت به خانة يكي ديگر از همسرانشان رفته اند. با آن انديشه از بستر برخاست و به جست وجو پرداخت،