تا مسير رسيدن به آن مقصد را بشناسيم و در مسير دستيابي به آن حرکت کنيم. حال اگر موانع و عوامل رهزن سر راه ما قرار گرفتند و ما را از مسير سعادت و هدايت منحرف کردند و به بيراهه کشاندند و موجب شدند که به جاي رسيدن به بهشت و رضوان الهي، به حضيض جهنم سقوط کنيم و دچار قهر و غضب الهي شويم، آيا گرفتار فريب و مکر نشده ايم؟ آيا فريب و مکري بالاتر و خسارتي زيان بارتر از اين متصور است که انسان به جاي رسيدن به سرماية جاودانة بهشت و رضوان خدا، گرفتار عذاب ابدي جهنم شود؟