و روايات مربوط به مسئلة تقواي الهي، به ترس از خدا نيز سفارش شده است؛ زيرا تقوا گرچه از مادة «وقايه» به معناي صيانت و حفظ کردن گرفته شده، متضمن ترس از خدا نيز هست و ترس از خدا و به تعبير ديگر، ترس از گناه و عذاب الهي در آن اشراب شده است. براي نمونه، خداوند مي فرمايد: جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ(223)؛ «پاداش ايشان (ايمان آورندگان و...) نزد پروردگارشان بهشت هاي پاينده است که از زير آنها جوي ها روان است؛ در آنجا هميشه جاودانه باشند. خدا از آنان خشنود است و آنان از خدا خشنودند. اين [پاداش] براي کسي است که از پروردگار خود بترسد». در آيه اي ديگر خداوند مي فرمايد: وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ(224)؛ «و براي کسي که از ايستادن در پيشگاه پروردگار خويش [جايگاه حساب] بترسد، دو بهشت است».
در برخي از آيات ديگر قرآن، ترس از عذاب الهي مطرح شده است؛ براي نمونه مي توان به اين آيه اشاره كرد: قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ(225)؛ «بگو: من مي ترسم که اگر پروردگار خويش را نافرماني کنم، گرفتار عذاب روزي بزرگ شوم». در برخي از آيات نيز به ترس از روزي سفارش شده است که گناهکاران در آن عذاب مي شوند: وَاتَّقُوا يَوْماً تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لا يُظْلَمُونَ(226)؛ و بترسيد از روزي که شما را به سوي خدا بازگردانند؛ آن گاه به هرکسي [پاداش] آنچه کرده است، به تمامي دهند و بر آنان ستم نرود».
حال با توجه به اينکه در جايي از ما خواسته شده که از خدا بترسيم و در جاي