نهد، کدام خداست جز خداي يکتا و اللّه که آن را براي شما باز آرد؟ بنگر چگونه آيات را گونه گون بيان مي کنيم، سپس آنان روي مي گردانند.
ما از اندام سالمي چون چشم و گوش برخورداريم و توجه نداريم که ممکن است روزي اين اندام ها آسيب ببينند و سلامتي شان را از دست بدهند؛ توجه نداريم که ممکن است روزي چشممان را از دست بدهيم يا براثر پيري يا عامل ديگري گوشمان کر شود؛ يا ممکن است عقلمان را از دست بدهيم و درزمرة ديوانگان قرار گيريم. خداوند براي اينکه اهميت اين اندام ها را به ما گوشزد كند مي فرمايد: اگر خدا گوش، چشم و عقلتان را بگيرد، چه کسي جز او مي تواند اين اندامي را که شديداً بدان ها احتياج داريد به شما برگرداند؟ پس بايسته است که انسان به آنچه در اختيار دارد، توجه داشته باشد و بداند و باور داشته باشد که آنها را خداوند به او عنايت کرده و سلامتي و بقاي آنها نيز در گرو اراده و مشيت اوست.
در آية ديگر، خداوند دربارة اهميت و ضرورت وجود روز و نياز انسان بدان مي فرمايد: قُلْ أَ ر أَ يْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَدًا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِضِيَاءٍ أَ فَلا تَسْمَعُون؛(105) «بگو: مرا گوييد که اگر خداوند، شب را بر شما تا روز رستاخيز هميشگي و پاينده گرداند، کدام خدايي است جز خداي يکتا که براي شما روشنايي بياورد؟ پس آيا نمي شنويد [تا دريابيد و پند گيريد]؟»
انسان همان طور که به شب نياز دارد که در آن به استراحت بپردازد و تجديد قوا کند، براي آنکه فردا در روز کار خود را از سر گيرد، به روز نيز نياز دارد و وجود شب و روز براي حيات موجودات زنده ضروري است. حال اگر در پيِ شب، روز نيامد و با توقف حرکت وضعي زمين و ماه، شب تا قيامت ادامه يافت، تنها خداوند يکتاست