از مؤمنان و موحدان از شفاعت ايشان بهره مند مي شوند. خداوند دربارة مقام شفاعت آن حضرت مي فرمايد: وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى؛(86) «و به زودي پروردگارت به تو بخششي خواهد كرد كه خشنود شوي».
در برخي از روايات تصريح شده كه آية شريفه، ناظر به بخشش مقام شفاعت به آن حضرت است. در روايتي محمدبن حنفيه از حضرت عليأشفع لأمتي حتّي ينادي ربّي: رضيت يا محمّد؟ فأقول: رَبّ رَضِيتُ؛ «آن قدر براي امتم شفاعت مي كنم، تا خداوند بفرمايد: يا محمد، آيا راضي شدي؟ مي گويم: خداوندا، راضي شدم».
سپس حضرت علي(عليه السلام) خطاب به اهل عراق مي فرمايند:
شما مردم عراق مي گوييد كه اميدبخش ترين آيه در قرآن، آية وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى است كه شفاعت بر امت محمد(صلى الله عليه وآله) در آن قرار داده شده است.(87)
بنگريد كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) چه مقام و منزلتي نزد خداوند دارد و تحصيل رضايت و خشنودي اش براي خداوند چقدر مهم است كه او به واسطة آن حضرت، آن قدر از كساني كه استحقاق بخشيده شدن را ندارند، مي بخشد تا او راضي شود. طبيعي است كه