زیادی زیان میرساند. بنابراین، برای تأمین سعادت انسان، علاوه بر سلامت جسم و روحِ فرد، باید محيط جامعة انسانی نیز از سلامت کافی برخوردار باشد. همچنین، تحقق سلامت جامعه فقط به سلامت جسمی افراد وابسته نیست، بلکه تأمین سلامت جامعه به امنیت روانیِ محیطِ جامعه نیز نياز دارد. باید اجتماعِ انسانی ازلحاظ رواني نیز محيطي امن بوده، عِرض و آبروي افراد جامعه محفوظ بماند، تا افراد بتوانند زندگيِ سالمی را سپری نمایند. اگر افراد جامعه هر روز در معرض تهمتی قرار گرفته، حرمت و آبروی آنان لکهدار گردد، قطعاً نميتوانند از رشد کافي برخوردار شوند. توان انسان، در محيط ناامن، صَرف معارضات شده، دائماً باید در تلاش برای حفظ جان، مال و آبروي خویش باشد.
بنا بر آنچه گذشت، میتوان گفت از عوامل فساد جامعه، عواملی هستند که امنیت جامعه را تهدید نموده، مال، جان و حرمت افراد را به خطر میاندازند. قرآن کریم اموال انسان را مایة قوام زندگیِ مادی او دانسته، میفرماید: وَلا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ الَّتي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِياماً وَارْزُقُوهُمْ فيها وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفا؛(571) «و اموال خود را، كه خداوند وسيلة قوام زندگىِ شما قرار داده است، به دست سفيهان نسپاريد و از آن، به آنها روزى دهيد و لباس بر آنان بپوشانيد و با آنها سخن شايسته بگوييد».
بنابراین، برای تداوم زندگیِ مادیِ انسان، نباید اموال او در معرض تاراج و یغما قرار بگیرد. اگر انسان سالها زحمت کشیده، برای رفاه و آسایشِ زندگیِ خود و خانوادهاش اموالی فراهم آورد، اما بر اثر ناامنی بهیکباره همة آنها به یغما رود، یقیناً در چنین فضایی نمیتواند در مسیری حرکت کند که او را به هدفش میرساند.
رساترین دادخواهی و روشنگری ج1
بخش سوم/ فصل دوم: فهرستي از اسرار معارف کلي قرآن