معارف بوک

أَكْرَهُ مَسَاءَتَهُ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ لِأَوْلِيائِكَ الْفَرَجَ وَالنَّصْرَ وَالْعَافِيةَ وَلَا تَسُوؤُنِي فِي نَفْسِي...؛(364) پروردگارا! بر محمد و آل او درود فرست. پروردگارا، بي‌شک که رسول راست‌گوي تصدیق‌شدة تو فرمود: تو فرموده‌ای: من در انجام هیچ کاری که فاعل آن هستم، ترديدی نیافتم، مانند ترديدي که در قبض روح مؤمن یافتم؛ زيرا او از مرگ اِکراه دارد و من نيز کراهتش را خوش نمی‌دارم. پروردگارا، پس درود بفرست بر محمد و آل محمد و در فرج و یاری و عافیت اولیايت تعجیل فرما و مرا در امر خودم ناراحت مکن.
در ابتدای روایت آمده است: کسی که بعد از هر نماز واجب اين دعا را بخواند، عمری طولانی خواهد یافت و به ملاقات حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نایل خواهد شد.
پس مؤمن به مقتضای ايمان خویش بايد آخرت را اَصالتاً دوست بدارد، اما اگر قصورها و تقصيرهايي(365) از او سر زده باشد که توان و امید جبران آنها را داشته باشد، طبیعتاً تمایلی به مرگ نخواهد داشت. پس دوست نداشتن مرگ براي مؤمن ـ بالعَرَض‌ـ معقول است. البته به‌طور کلی، استدعاي طول عمر اگر توأم با سلامت در دين باشد، امر معقولی است و يک نعمت الهی برای انسان خواهد بود؛ زيرا فرصت اطاعت بيشتری می‌یابد.
البته آنچه بيش از همه، ماية اميدواري ما در دستیابی به سعادت است، محبت اهل‌بيت(عليهم السلام) است؛ وگرنه، نه امیدی به نمازهاي خویش داریم، نه روزه‌ها، نه ساير