معارف بوک

 يا توصيه مى كند كه قبل ازبلوغ يتيم، جز به بهترين شكل، دراموالش دخل و تصرف نكنيد:
(وَلا تَقْرَبُواْ مالَ الْيَتيمِ اِلاّ بِالَّتى هِىَ اَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ اَشُدَّهُ)(1).
به مال يتيم جز به بهترين و مفيدترين شكل ممكن براى يتيم نزديك مشويد تا آن وقت كه بالغ شود و خودش قادر به اداره اموال خويش باشد.
   سپس در آيه ديگر دستور مى دهد كه پس از بلوغ، اموال يتيم را به وى پس دهيد و براى اين كه متوجه شويد كه آيا از عقل و رشد و درايت كافى و توان اداره اموال خود برخوردار است وى را در بوته آزمايش قرار دهيد:
(وَابْتَلُواْ الْيَتامى حتَّى اِذا بَلَغُواْ النِّكاحَ فَاِنْ انَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدَاً فَادْفَعُوا اِلَيْهِمْ اَمْوالَهُمْ وَلاتَأْكُلُوها اِسْرافاً وَبِداراً اَنْ يَكْبَرُواْ)»(2).
هنگامى كه بالغ شدند، اگر در آن ها عقل و درايت و رشد كافى يافتيد (و فهميديد كه خودشان مى توانند اموال خود را حفظ و ادراه كنند و معاملات عاقلانه انجام دهند) اموالشان را به آنان پس دهيد و با اسراف و زياده روى و شتاب و عجله، از ترس آن كه مبادا بزرگ شوند (و اموالشان از اختيار شما خارج شود) اموال آن ها را مخوريد.

روش هاى قرآن براى حفظ مال يتيم
قرآن مشكل يتيمان را يك مشكل گسترده اجتماعى معرفى مى كند كه ممكن است دامن افراد ديگر را بگيرد و با استفاده از يك روش روان شناختىِ اجتماعى، براى اجتناب از تصرف غاصبانه در اموال يتيمان، مردم را از مكافات اين گونه رفتارهاى ظالمانه و مقابله به مثل ديگران با يتيمان خود آن ها مى ترساند كه فرض كنيد اينان يتيمان خود شما هستند و ديگران مى خواهند اموال يتيمان شما را بخورند. در اين صورت، آيا دل شما نمى لرزد؟ مى فرمايد:
(وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُواْ عَلَيْهِمُ فَلْيَتَّقُواْ اللّهَ وَلْيَقُولُواْ قَوْلا سَديداً * اِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ اَمْوالَ الْيَتامى ظُلْماً اِنَّما يَأْكُلُونَ فى بُطُونِهِمْ ناراً وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيراً)(3).
بايد افراد بترسند كه اگر پس از خود، كودكان ناتوانى بر جاى نهند (گرفتار مكافات عمل