بخش دوم
فَوَآللهِ لَوْ حَنَنْتُمْ حَنِینَ آلْوُلَّهِ آلْعِجَالِ، وَدَعَوْتُمْ بِهَدِیلِ آلْحَمَامِ، وَجَأَرْتُمْ جُؤَارَ مُتَبَتِّلِی الرُّهْبَانِ، وَخَرَجْتُمْ إِلَى آللهِمِنَ آلْأَمْوَالِ وَآلْأَوْلاَدِ، آلْتِمَاسَ آلْقُرْبَةِ إِلَیْهِ فِی آرْتِفَاعِ دَرَجَةٍ عِنْدَهُ، أَو غُفْرَانِ سَیِّئَةٍ أَحْصَتْهَا کُتُبُهُ، وَحَفِظَتْهَا رُسُلُهُ، لَکَانَ قَلِیلا فِیمَا أَرْجُو لَکُم مِنْ ثَوَابِهِ، وَأَخَافُ عَلَیْکُمْ مِنْ عِقَابِهِ.
ترجمه
به خدا سوگند! اگر همانند شترانى که بچه هاى خود را از دست داده اند، ناله سردهید و همچون کبوتران، نوحه گرى کنید و مانند راهبان تارک دنیا، زارى کنید و دست از اموال و فرزندان بکشید تا به قرب الهى و مقامات والا نزد او وآمرزش گناهانى که کاتبان الهى آن را ثبت کرده اند و رسولان او آن را نگهدارى مى کنند دست یابید، (همه اینها) دربرابر ثوابى که من براى شما انتظار دارم وعقوبتى که از آن بر شما بیمناکم بسیار کم و ناچیز است.
شرح و تفسیر
هرقدر در این راه بکوشید کم است!
به دنبال بحثى که در فراز قبل درمورد کوتاهى عمر دنیا و بى اعتبارى آن گذشت و امام (علیه السلام) با تعبیرات بسیار رسا و گویا این مطلب را تشریح فرمود، در این بخش به سراغ اهمّیّت ثواب و عقاب آخرت و سرنوشت انسان ها در زندگىِ دیگر مى رود که هدف نهایى از زندگى دنیاست و به تعبیر دیگر، آنچه در بخش