معارف بوک

أَللَّهُمَّ إِنَّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ، وَکَآبَةِ آلْمُنْقَلَبِ، وَسُوءِ آلْمَنْظَرِ فِی آلْأَهْلِ وَآلْمَالِ وَآلْوَلَدِ. أَللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِی السَّفَرِ، وَأَنْتَ آلْخَلِیفَةُ فِی آلْأَهْلِ، وَلاَیَجْمَعُهُما غَیْرُکَ. لِأَنَّ آلْمُسْتَخْلَفَ لاَیَکُونُ مُسْتَصْحَبآ، وَآلمُسْتَصْحَبُ لاَیَکُونُ مُسْتَخْلَفآ!
ترجمه
بار الها! من از رنج و مشقّت این سفر و بازگشت پراندوه از آن و مواجه شدن با منظره ناخوشایند در خانواده و مال و فرزند، به تو پناه مى برم. خداوندا! تو در سفر همراه مایى و براى بازماندگان ما در وطن، سرپرست و نگاهبانى، و جمع میان این دو را هیچ کس جز تو نمى تواند، زیرا آن کس که سرپرست بازماندگان است، همسفر نتواند بود، و آن کس که همسفر است جانشینى انسان را (در خانه و خانواده اش) نمى تواند برعهده گیرد (آرى! تنها تویى که قادر بر هر دو هستى)!
شرح و تفسیر
خداوندا! از رنج سفر به تو پناه مى برم!
بى شک مردان خدا و اولیاى الهى در همه حال متوجه خدا هستند، ولى در مشکلات و حوادث مهم و پیچیده توجّه بیشترى به ذات پاک او دارند، و کار خود را در این گونه موارد با دعا و توسل به ذات پاکش شروع مى کنند که هم راهگشاست و هم مایه قوّت قلب و آرامش روح و اعتماد به نفس!
امام (علیه السلام) که پیشواى این خیل عظیم بود هنگامى که پا در رکاب گذاشت تا عازم