37
وَمِن کلامٍ لَهَ عَلَیهِ السَّلامُ
یَجْرِی مَجْرى الخُطْبَةِ، وفِیهِ یَذْکُرُ فَضَائِلَهُ (علیه السلام) قَالَهُ بَعْدَ وَقْعَةِ النَّهْرَوانِ
از سخنان امام (علیه السلام) است
که در حکم خطبه است و بعد از واقعه نهروان بیان فرموده
و در آن روحیات خود را شرح مى دهد(1)
بخش اوّل صفحه 33
فَقُمْتُ بِالْأَمْرِ حِینَ فَشِلُوا وَتَطَلَّعْتُ حِینَ تَقَبَّعُوا، وَنَطَقْتُ حِینَ تَعْتَعُوا، وَمَضَیْتُ بِنُورِاللهِ حِینَ وَقَفُوا. وَکُنْتُ أَخْفَضَهُمْ صَوْتآ، وَأَعْلاَهُمْ فَوْتآ،