معارف بوک

38

وَمِن کلامٍ لَهَ عَلَیهِ السَّلامُ

وَفِیهِ عِلَّةُ تَسْمِیَةِ الشُّبْهَةِ شُبْهَةً ثُمَّ بَیانُ حالِ النَّاسِ فِیها

از سخنان امام (علیه السلام) است
که در آن، علت نام گذارى شبهه، به «شبهه» آمده و سپس حال مردم به هنگام گرفتارى در شبهات، تبیین شده است(1)

بخش اوّل صفحه 55
وَإِنَّمَا سُمِّیَتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ: فَأَمَّا أَوْلِیَاءُ اللهِ فَضِیَاؤُهُمْ فِیهَا الْیَقِینُ، وَدَلِیلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَى، وَأَمَّا أَعْدَاءُ اللهِ فَدُعَاؤُهُمْ فِیهَا الضَّلالُ، وَدَلِیلُهُمُ الْعَمْى.
بخش دوم صفحه 63
فَمَا یَنْجُو مِنَ الْمَوتِ مَنْ خَافَهُ، وَلایُعْطَى الْبَقاءَ مَنْ أَحَبَّهُ.