46
وَمِن کلامٍ لَهَ عَلَیهِ السَّلامُ
عِنْدَ عَزْمِهِ عَلَى الْمَسِیرِ إلَى الشَّامِ، وَهُوَ دُعاءٌ دَعا بِهِ رَبَّهُ
عِنْدَ وَضْعِ رِجْلِهِ فِی الرِّکابِ
از سخنان امام (علیه السلام) است
دعایى است که آن دعا را هنگامى تلاوت فرمود که پا را در رکاب گذاشت تا به سوى شام (براى خاموش کردن فتنه معاویه و شامیان گردنکش) برود(1)
خطبه در یک نگاه
این خطبه، یا صحیح تر، این دعا، در عین کوتاهى، نکته هاى جالب و عمیقى