معارف بوک

بخش اوّل
آلْحَمْدُلِلهِ غَیْرَ مَقْنُوطٍ مِنْ رَحْمَتِهِ، وَلاَمَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ، وَلاَمَأْیُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ، وَلاَ مُسْتَنْکَفٍ عَنْ عِبَادَتِهِ، أَلَّذِی لاَتَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ، وَلاَتُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ.
ترجمه
ستایش ویژه خداوندى است که کسى از رحمتش مأیوس نمى شود و هیچ جا و هیچ کس از نعمتش خالى نیست، از مغفرت و آمرزش او کسى نومید نمى گردد و از پرستش و عبادتش نمى توان سرپیچى کرد، همان خدایى که رحمتش دائمى و زوال ناپذیر و نعمتش همیشگى و جاودانى است!

شرح و تفسیر
رحمت بى پایان خدا
در بخش اوّل این خطبه سخن از حمد و ثناى الهى است، با تعبیراتى بسیار پرمعنا و حساب شده، و در آن به شش وصف از اوصاف الهى اشاره شده که هرکدام دربر گیرنده نعمتى است که مى تواند انگیزه حمد و ثنا و پرستش او شود.
نخست مى فرماید: «ستایش ویژه خداوندى است که کسى از رحمتش مأیوس نمى شود»؛ (آلْحَمْدُلِلهِ غَیْرَ مَقْنُوطٍ(1) مِنْ رَحْمَتِهِ).
چگونه ممکن است از رحمت بى پایان او مأیوس شد در حالى که خودش