54
وَمِن خُطبَةٍ لَهَ عَلَیهِ السَّلامُ
وَفِیهَا یَصِفُ أصْحَابَهُ بِصِفِّینَ حِینَ طَالَ مَنَعُهُمْ لَهُ مِنْ قِتَالِ أهْلِ الشَّامِ
از خطبه هاى امام (علیه السلام) است
که حال یاران خود را در آن هنگام که براى مدتى طولانى امام (علیه السلام) را از جنگ با شامیان نهى مى کردند، توضیح مى دهد (و به آن ها پاسخى پرمعنا مى فرماید)(1)
خطبه در یک نگاه
درمورد این که امام (علیه السلام) در چه زمانى این خطبه را ایراد فرمود و ناظر به کدام حادثه است در میان مفسّران نهج البلاغه گفت وگوى زیادى است.