معارف بوک

خطبه در یک نگاه
در بعضى از روایات آمده است که على (علیه السلام) روزى بر منبر فرمود: «لَوْ کُسِرَتْ لِیَ الْوَسَادَةُ لَحَکَمْتُ بَیْنَ أَهْلِ التَّوْرَاةِ بِتَوْرَاتِهِمْ وَ بَیْنَ أَهْلِ الاِْنْجِیلِ بِإِنْجِیلِهِمْ وَ بَیْنَ أَهْلِ الْفُرْقَانِ بِفُرْقَانِهِمْ وَ مَا مِنْ آیَةٍ فِی کِتَابِ اللّهِ أُنْزِلَتْ فِی سَهْلٍ أَوْ جَبَلٍ إِلاَّ وَ أَنَا عَالِمٌ مَتَى أُنْزِلَتْ وَ فِیمَنْ أُنْزِلَتْ؛ اگر مسندى جهت سخن گفتن، براى من ترتیب داده شود که گروه هایى از پیروان مذاهب مختلف حضور داشته باشند، من در میان اهل تورات، به توراتشان داورى مى کنم و در میان اهل انجیل، به انجیل شان و در میان پیروان قرآن، به قرآنشان و هیچ آیه اى در کتاب الله نیست که در دشت یا کوهستان نازل شده، مگر این که من مى دانم چه زمانى و درباره چه کسى نازل شده است».
هنگامى که امام (علیه السلام) این سخن را فرمود، یکى از کسانى که پاى منبر آن حضرت نشسته بود، گفت: «یَا لَلّهِ وَ لِلدَّعْوَى الْکَاذِبَةِ؛ خدایا! چه ادّعاى بزرگ دروغى». وعجب این که کسى که در کنار او نشسته بود، رو به على (علیه السلام) کرد و (آهسته) گفت : «من گواهى مى دهم که تو خداوند عالمیانى» (یکى در جهت افراط گام برمى داشت و دیگرى در جهت تفریط).
در روایت دیگرى آمده است: روزى على (علیه السلام) خطبه اى خواند و از حوادث آینده خبر داد و فرمود: «سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی؛ هرچه مى خواهید از من بپرسید پیش از آن که من در میان شما نباشم» و سپس بخشى از حوادث دردناک آینده را بیان فرمود. گروهى از کسانى که پاى منبر نشسته بودند، به آن حضرت جسارت کرده و به ساحت مقدّسش نسبت دروغگویى دادند.(1)
این گونه سخنان به سمع مبارک مولا (علیه السلام) رسید و به نظر مى رسد که خطبه مورد بحث را بعد از این سخنان ایراد کرد.