صفحه ٥٥٣

بخش اوّل
آللَّهُمَّ دَاحِىَ الْمَدْحُوَّاتِ، وَ دَاعِمَ الْمَسْمُوکَاتِ، وَ جَابِلَ الْقُلُوبِ عَلَى فِطْرَتِهَا: شَقِیِّهَا وَ سَعِیدِهَا.
ترجمه
بار خدایا! اى گستراننده گسترده ها، و اى نگهدارنده آسمان هاى رفیع، و اى کسى که دل ها را با فطرت هاى ویژه آفریدى: هم آنان که سرانجام به بدبختى گراییدند و هم آنان که سعادتمند شدند.

شرح و تفسیر
اى نگهدارنده آسمان هاى رفیع

در این بخش از خطبه، امام (علیه السلام) خداوند را به سه صفت از صفات والایش مى ستاید، عرضه مى دارد: «بار خدایا! اى گستراننده گسترده ها، و اى نگهدارنده آسمان هاى رفیع، و اى کسى که دل ها را با فطرت هاى ویژه آفریدى: هم آنان که سرانجام به بدبختى گراییدند و هم آنان که سعادتمند شدند»؛ (اَللَّهُمَّ دَاحِىَ(1) الْمَدْحُوَّاتِ، وَدَاعِمَ(2) الْمَسْمُوکَاتِ(3)، وَجَابِلَ(4) الْقُلُوبِ عَلَى فِطْرَتِهَا: شَقِیِّهَا وَسَعِیدِهَا).