قَدِ آسْتَطْعَمُوکُمُ آلْقِتَالَ فَأَقِرُّوا عَلَى مَذَلَّةٍ، وَتَأْخِیرِ مَحَلَّةٍ، أَوْ رَوُّوا السُّیُوفَ مِنَ الدِّمَاءِ تَرْوَوْا مِنَ آلْمَاءِ؛ فَالْمَوْتُ فِی حَیَاتِکُمْ مَقْهُورِینَ، وَآلْحَیَاةُ فِی مَوْتِکُمْ قَاهِرِینَ. أَلاَ وَإِنَّ مُعَاوِیَةَ قَادَ لُمَةً مِنَ آلْغُوَاةِ، وَعَمَّسَ عَلَیْهِمُ آلْخَبَرَ، حَتَّى جَعَلُوا نُحُورَهُمْ أَغْرَاضَ آلْمَنِیَّةِ.
ترجمه
آنها (سپاه معاویه، با بستن آب به روى شما) از شما جنگ طلبیده اند، بنابراین (دربرابر این عمل ناجوانمردانه دو راه در پیش دارید:) یا باید تن به ذلّت وانحطاط منزلت خویش بدهید، یا شمشیرهایتان را از خون (این بى رحمان) سیراب کنید، تا بتوانید از آب سیراب شوید. (بدانید) مرگ، در زندگىِ توأم با شکست شماست، و حیات، در مرگِ پیروزمندانه شما، آگاه باشید که معاویه گروهى از بى خبران گمراه را همراه خود آورده و حق را با نیرنگ و تزویر از آن ها پنهان کرده، تا آن جا که گلوهاى خویش را آماج تیرها و شمشیرهاى مرگ آور ساخته اند!
شرح و تفسیر
به این حرکت ناجوانمردانه پایان دهید!
همان گونه که در شأن ورود خطبه اشاره شد این خطبه در لحظاتى بسیار حساس و سرنوشت ساز از امام (علیه السلام) صادر شد و او که کانونى از فصاحت وبلاغت و دریایى از تدبیر و مدیریّت بود، چنان جمله هاى کوبنده و مهیّج براى