صفحه ٥٦٨

وَبَیْنَهُ فِی بَرْدِ الْعَیْشِ وَ قَرَارِ النِّعْمَةِ، وَ مُنَى الشَّهَوَاتِ، وَ أَهْوَاءِ اللَّذَّاتِ، وَرَخَاءِ الدَّعَةِ(1)، وَ مُنْتَهَى الطُّمَأْنِینَةِ، وَ تُحَفِ الْکَرَامَةِ).
این اوصاف هفت گانه، اوصاف بهشت برین است که داراى تمام این صفات و برکات مى باشد؛ آرامش، آسایش، کرامت هاى الهى، لذّات شایسته و نعمت هاى معنوى و مادّى بى نظیر، توأم با جاودانگى در آن جمع است.

نکته
اهمیّت فوق العاده صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله)
در خطبه مورد بحث، صلوات و درود بسیار پرمعنا و پرمحتوا و مستدلّى بر پیغمبراکرم (صلی الله علیه و آله) آمده است و این مطلب ما را به اهمیّت این مسئله در دستورات اسلامى واقف مى سازد.
حقیقت این است که روایات اسلامى اهمیّت فوق العاده اى براى صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) ذکر کرده اند و در منابع شیعه و اهل سنّت ثواب و پاداش فوق العاده اى براى این عمل ذکر شده، به اندازه اى که مایه اعجاب و شگفتى است؛ که به عنوان نمونه، بخشى از این روایات را گلچین کرده، در ذیل از نظر خوانندگان عزیز مى گذرانیم، سپس به تحلیلى در این زمینه مى پردازیم:

1. در حدیثى از امیرمؤمنان على (علیه السلام) مى خوانیم: «أَلصَّلاَةُ عَلَى النَّبِیِّ وَ آلِهِ أَمْحَقُ لِلْخَطَایَا مِنَ الْمَاءِ لِلنَّارِ و السَّلاَمُ عَلَى النَّبِیِّ أَفْضَلُ مِنْ عِتْقِ رِقَابٍ؛ صلوات بر پیامبر و آل او گناهان را محو مى کند، شدیدتر از آنچه آب، آتش را خاموش مى کند و سلام بر پیامبر و آل او از آزاد کردن بردگان برتر است».(2)
1- «دَعَة» از ریشه «وداع» به معناى جدا شدن و رها کردن است و از آن جا که هرگاه انسان چیزى را رها مى کند، بى حرکت و آرام مى ماند؛ این واژه به معناى آرامش نیز به کار رفته و در خطبه بالا همین معنا اراده شده است.
2- بحارالانوار، ج 91، ص 57، باب فضل الصلاة على النبى و آله.