2. در حدیثى از امام صادق (علیه السلام) مى خوانیم: «إِذَا ذُکِرَ النَّبِیُّ فَأَکْثِرُوا الصَّلاَةَ عَلَیْهِ فَإِنَّهُ مَنْ صَلَّى عَلَى النَّبِیِّ صَلاَةً وَاحِدَةً صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ أَلْفَ صَلاَةٍ فِی أَلْفِ صَفٍّ مِنَ الْمَلائِکَةِ وَ لَمْ یَبْقَ شَیْءٌ مِمَّا خَلَقَهُ اللَّهُ إِلاَّ صَلَّى عَلَى الْعَبْدِ لِصَلاةِ اللّهِ عَلَیْهِ وَصَلاةِ مَلائِکَتِهِ فَمَنْ لَمْ یَرْغَبْ فِی هَذَا فَهُوَ جَاهِلٌ مَغْرُورٌ قَدْ بَرِئَ اللّهُ مِنْهُ وَرَسُولُهُ وَ أَهْلُ بَیْتِهِ؛ هنگامى که نام پیامبر برده شود بسیار صلوات بر او بفرستید، چراکه هرکس یک صلوات بر پیامبر اکرم بفرستد خداوند هزار صلوات و درود در هزار صفّ از ملائکه، بر او مى فرستد. و چیزى از مخلوقات خدا باقى نمى ماند، مگر این که به خاطر صلوات خدا و فرشتگانش بر او صلوات مى فرستند و هرکس به چنین پاداش عظیمى علاقه نداشته باشد، جاهل مغرورى است که خدا و رسول خدا واهل بیتش از او بیزارند».(1)
3. در حدیث دیگرى از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: «کُلُّ دُعَاءٍ مَحْجُوبٌ حَتَّى یُصَلَّى عَلَى النَّبِیِّ؛ هیچ دعایى به اجابت نمى رسد مگر این که صلوات بر پیامبر فرستاده شود».(2)
4. باز در حدیث دیگرى از همان حضرت مى خوانیم: «أَلصَّلاَةُ عَلَیَّ نُورٌ عَلَى الصِّرَاطِ؛ صلوات بر من نور صراط (در قیامت) است».(3)
5. در حدیث دیگرى از امام باقر یا امام صادق (علیهما السلام) نقل شده که فرمود: «مَا فِی الْمِیزَانِ شَىْءٌ أَثْقَلَ مِنَ الصَّلاَةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَتُوضَعُ أَعْمَالُهُ فِی الْمِیزَانِ فَتَمِیلُ بِهِ فَیُخْرِجُ الصَّلاةَ عَلَیْهِ فَیَضَعُهَا فِی مِیزَانِهِ فَتَرجَحُ؛ در ترازوى سنجش اعمال (در قیامت) چیزى سنگین تر از صلوات بر محمّد و آل محمّد نیست؛ کسانى هستند که اعمالشان را در ترازوى سنجش عمل مى گذارند، سبک
پیام امام امیرالمؤمنین (ع) ج 3
خطبه 72