معارف بوک

مى فرماید: (وَرَحْمَتِى وَسِعَتْ کُلَّ شئٍ)؛ «رحمتم همه چیز را فراگرفته است».(1)
ونیز از زبان پیامبرش یعقوب (علیه السلام) مى فرماید: (لایَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللهِ إلاَّ الْقَوْمُ الْکَافِروُنَ)؛ «از رحمت خدا مأیوس نشوید که تنها گروه کافران از رحمت خدا مأیوس مى شوند».(2) از زبان پیامبر بزرگش ابراهیم (علیه السلام) نقل مى کند: (وَمَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلاَّ الضَّالُّونَ)؛ «چه کسى جز گمراهان از رحمت پروردگارش مأیوس مى شود؟!».(3)
بنابراین انسان در هر شرایطى باشد و هرقدر آلوده به گناه شود باز باید به سوى خدا برگردد، و از رحمتش مأیوس نباشد، که این یأس، کفر و ضلالت وبزرگ ترینِ گناهان است.
و در جمله دوم مى فرماید: «و هیچ جا و هیچ کس از نعمت هایش خالى نیست»؛ (وَلاَمَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ).
همان گونه که در قرآن آمده است: (اَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللهَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِى السَّمواتِ وَمَا فِى الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَباطِنَةً)؛ «آیا ندیدید خداوند آنچه را در آسمان ها و زمین است مسخّر شما کرده و نعمت هاى آشکار و پنهان خود را به طور فراوان بر شما ارزانى داشته است؟!».(4)
و براى تکمیل این سخن، در جمله سوم اضافه مى کند: «و از مغفرت وآمرزش او کسى نومید نمى گردد»؛ (وَلاَمَأْیُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتهِ).
چراکه خودش فرموده است: (قُلْ یا عِبادِىَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لاَتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ اِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعآ اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ)؛ «بگو اى بندگان