صفحه ١٠١

اين آيه نيز كسانى را كه در دين، اختلاف به وجود آورند و فرقه فرقه و پراكنده شوند، تهديد مى كند.
   خداوند در آيه اى ديگر مى فرمايد:
(شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الْدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَالَّذى اَوْحَيْنا اِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ اِبْراهيمَ وَمُوسى وَ عِيسى اَنْ اَقِيمُوا الدِّينَ وَ لاتَتَفَرَّقُوا فِيهِ)(1).
خداوند دينى را كه به نوح وصيت نمود و آن چه را به تو وحى كرديم و آن چه را ابراهيم و موسى و عيسى را بدان توصيه نموديم، براى شما تشريع نمود كه دين را به پا داريد و در آن اختلاف نكنيد و پراكنده مشويد.
   از همه اين آيات استفاده مى شود كه از ديد اسلام، ايده آل آن است كه همه انسان ها حول محور دين، با هم متحد شوند و در راه آن تلاش كنند، آن را محور همبستگى قرار دهند و در آن، اختلاف و تفرقه ايجاد نكنند.
   آيه هاى ديگرى نيز هستند كه با بيانات ديگرى، به اين حقيقت اشاره دارند، آيه هايى در رد اعمال تفرقه انگيز و كارهايى كه عملا ايجاد اختلاف مى كنند؛ مثلا در صدر اسلام بعضى از منافقان در عصر خود پيامبر(ص) مى خواستند ميان مسلمانان تفرقه ايجاد كنند. آنان با هدف ايجاد پايگاه نفاق و اختلاف، مسجدى را ساختند كه اين آيه درباره آنان نازل شد:
(وَالَّذينَ اتَّخَذُواْ مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً وَ تَفْرِيقاً بَيْنَ المُؤْمِنِينَ وَ اِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَيَحْلِفُنَّ اِنْ اَرَدْنا اِلاَّ الْحُسْنَى وَاللَّهُ يَشْهَدُ اِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ)(2).
آنان كه مسجدى را پايگاهى براى زيان به اسلام و كفر و تفرقه ميان مؤمنان و مأمنى براى آنان كه در گذشته با خدا و رسول خدا جنگيده اند، قرار دادند، سوگند ياد مى كنند كه جز خير و خوبى، چيز ديگرى نمى خواهيم، و خدا گواهى مى دهد كه آنان دروغ گويند.
   در داستان مسجد ضرار، كه در اين آيه به آن اشاره شده، كسانى مى خواستند با ساختن اين مسجد، ميان مسلمانان اختلاف ايجاد كنند. آنان با بيگانگان ارتباط داشتند و