(ثُمَّ اِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ عَمِلُواْ السُّوءَ بِجَهالَة ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَاَصْلَحُوا اِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحِيمٌ)(1).
پروردگار تو نسبت به كسانى كه از روى نادانى كار بدى كردند و پس از آن توبه نمودند و خود را اصلاح كردند، پروردگار تو بعد از توبه، بخشنده و آمرزنده است.
2ـ آيه هايى كه بيش تر به اصلاح اجتماعى نظر دارند:
(وَ قالَ مُوسى لاَِخِيهِ هارُونَ اخْلُفْنى فى قَوْمى وَ اَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ)(2).
موسى به برادرش هارون گفت: در ميان اين قوم، تو جانشين من باش و آنان را اصلاح كن و راه تبهكاران را دنبال مكن.
(وَ ما اُرِيدُ اَنْ اُخالِفَكُمْ اِلى ما اَنْهاكُمْ عَنْهُ اِنْ اُرِيدُ اِلاَّ اْلاِصْلاحَ ما اسْتَطَعْتُ)(3).
(شعيب به قوم خود گفت:) من در آن چه شما را از آن نهى مى كنم، سر مخالفت با شما را ندارم و جز اصلاح شما در حدى كه برايم مقدور است، مقصودى ندارم.
3ـ آيه هايى كه به نوع خاصى از اصلاح اجتماعى نظر دارند:
(فَمَنْ عَفَى وَ اَصْلَحَ فَاَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ)(4).
پس آن كس كه در گذرد و سازش كند، پاداش او بر خداوند است.
اين آيه، كه بعد از آيه (جَزاءُ سَيِّئَة سَيِّئَةٌ مِثْلُها) آمده، به گذشتن و اغماض از لغزشى كه طرف مقابل با انسان انجام داده و سازش با او نظر دارد.
(وَ بُعُولَتُهُنَّ اَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فى ذلِكَ اِنْ اَرادُوا اِصْلاحاً)(5).
و شوهران آن ها به بازگرداندن آن ها و رجوع به آن ها سزاوارترند، اگر قصد سازش داشته باشند.
در اين آيه و آيه هاى 35 و 128 سوره نساء، سازش زوجين مورد نظر است.
4ـ آيه هايى كه به اصلاح ذات البين و ايجاد صلح و سازش ميان دو گروه متخاصم از مردم نظر دارند:
اخلاق در قرآن ج 3
فصل ششم: اصلاح و افساد