یا این که منادى، همان عوامل درونى و برونى بدن انسان است که موجب فساد و ویرانىِ تدریجى، یا ناگهانى آن مى شود و با زبان حال فریاد مى زند: «آماده کوچ کردن باشید!»؟
در این زمینه اشعار جالب دیگرى نیز در دیوان منسوب به آن حضرت آمده است که دریغ دانستیم از ذکر آن صرف نظر کنیم؛ مى فرماید:
إِلَى مَ(1) تَجُرُّ أَذْیَالَ التَّصَابِی وَ شَیْبُکَ قَدْ نَضَا بَرْدَ الشَّبَابِ
بِلاَلُ الشَّیْبِ فِی فَوْدَیْکَ نَادَى بِأَعْلَى الصَّوْتِ حَىَّ عَلَى الذِّهَابِ
خُلِقْتَ مِنَ التُّرَابِ وَ عَنْ قَرِیبٍ تَغِیبُ تَحْتَ أَطْبَاقِ التُّرَابِ
طَمَعْتَ إِقَامَةً فِی دَارِ ظَعْنٍ فَلاَ تَطْمَعْ فَرِجْلُکَ فِی الرِّکَابِ
وَ أَرْخَیْتَ الْحِجَابَ فَسَوْفَ یَأْتِی رَسُولٌ لَیْسَ یُحْجَبُ بِالْحِجَابِ
أَعَامِرُ قَصْرِکَ الْمَرْفُوعِ؟ أَقْصِرْ! فَإِنَّکَ سَاکِنُ الْقَبْرِ الْخَرَابِ!
تا کى دامن عشق ها را مى کشى در حالى که پیرى تو، طراوت جوانى را از بین برده است
بلال پیرى در دو طرف سر تو، بانگ اذان برداشته و با بلندترین صدا «بشتاب براى رفتن» را سرداده است
تو از خاک آفریده شده اى و به زودى در زیر طبقاتِ خاک پنهان خواهى شد
تو طمع دارى در سراى موقّت اقامت گزینى در این کار طمع نکن، پاى تو در رکاب است
تو گرداگردِ خود حجاب و مانعى ایجاد کرده اى ولى به زودى فرستاده اى مى آید که هیچ حجابى مانع او نیست