صفحه ١٢٩

ولى آن ها که فرزندان آخرت اند با نگاهى دقیق و نافذ به اعماق زندگى دنیا نگریسته و آن را توخالى و ناپایدار و بى قرار یافته اند! همچون سرابى فریبنده در بیابانى خشک و سوزان، یا همچون مارى خوش خط وخال که زهر کُشنده اش را براى طالبانش پنهان کرده است!
آنها على وار تشریفات و زرق وبرق زندگى دنیا را طلاق داده اند، طلاقى بائن که بازگشتى در آن نیست!
آنان با الهام گرفتن از قرآن مجید به خوبى مى دانند که همه انسان ها در زیان وخسران اند جز مؤمنان صالح العمل و طرفدار حق و استقامت و صبر: (وَالْعَصْرِ * اِنَّ اْلاِنْسانَ لَفی خُسْرٍ * اِلاَّ الَّذِینَ آمَنوُا وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَتَواصَوْا بِالْحَقِّ وَتَواصَوْا بِالصَّبْرِ).
تعبیر از دنیاپرستان به فرزندان دنیا و تعبیر از مؤمنان صالح به فرزندان آخرت از آن نظر است که همواره فرزند از طریق عامل وراثت و ژن ها شباهت زیادى به پدر و مادر خود دارد، شباهتى که سبب محبّت و دوستى و به هم پیوستگى مى شود. آرى دنیاپرستان فرزند دنیا هستند، به همین دلیل عشق به دنیا تمام وجودشان را پر کرده است، به گونه اى که گویى براى آن ها همه چیز، دنیاست وجز آن چیزى وجود ندارد، و در عمل، شعارشان: (ما هِىَ اِلاَّ حَیاتُنَا الدُّنْیا نَمُوتُ وَنَحْیَى)(1) است، هر چند در عقیده، به ظاهر مسلمان اند. و به همین دلیل دائمآ در جهانى پر از اوهام و خیالات زندگى مى کنند.
ولى فرزندان آخرت، عشق به خدا تمام وجودشان را پر کرده است، آن ها از مواهب زندگى مادى دنیا براى سعادت جاویدان و ابدى خود بهره مى گیرند بى آن که در آن غرق شوند.