صفحه ٣٦٨

به فرض که مردان آن ها در این جنگ کشته شده باشند، ولى نطفه هاى دیگرى در آینده پرورش مى یابد و از مادر متولّد مى شود که راه خوارج را مى پوید و به جرگه آن ها مى پیوندد. و همان گونه که امام (علیه السلام) پیشگویى فرموده بود در سال هاى بعد، بلکه قرن هاى بعد نیز گروهى پا به عرصه وجود گذاشتند که همان راه نکبت بار خوارج را ادامه دادند.
اضافه بر این، همان گونه که در گذشته نیز اشاره شد، نه نفر در نهروان نجات یافتند و فرار کردند و در بلاد مختلف پراکنده شدند و پایه هاى فکرى مکتب فاسد ومفسد خوارج را بنا نهادند. از طرفى مى دانیم آن ها که در نهروان حاضر شدند تمام خوارج نبودند گروه دیگرى نیز وجود داشتند که در میدان جنگ حاضر نبودند وهمان راه را ادامه دادند.
سپس در ادامه این سخن به پیشگویى دیگرى پرداخته، مى فرماید: «هر زمان شاخى از آن ها سر برآورد قطع مى شود»؛ (کُلَّما نَجَمَ(1) مِنْهُمْ قَرْنٌ قُطِعَ).
این سخن از یک سو اشاره به شرارت و شیطنت و درنده خویى خوارج مى کند که همچون یک حیوان شاخ دار درصدد ایذا و آزار دیگران بودند و ازسوى دیگر اشاره به شکست هاى پى درپى و ناکامى هاى مکرّر آن ها در طول تاریخ حیات کثیفشان دارد و همان گونه که در ادامه این سخن در بحث نکته ها خواهد آمد، این امر به وضوح در تاریخ منعکس است.
و در پایان این سخن پیشگویى سومى مى فرماید و آن این که «در آخر کار، دزد