بخش سوم
منها: آثَرُوا عَاجِلاً وَأَخَّرُوا آجِلاً، وَتَرَکُوا صَافِیاً، وَشَرِبُوا آجِناً. کَأَنِّی أَنْظُرُ إلَى فَاسِقِهِمْ وَقَدْ صَحِبَ الْمُنْکَرَ فَأَلِفَهُ، وَبَسِىءَ بِهِ وَوَافَقَهُ، حَتَّى شَابَتْ عَلَیْهِ مَفَارِقُهُ، وَصُبِغَتْ بِهِ خَلاَئِقُهُ، ثُمَّ أَقْبَلَ مُزْبِداً کَالتَّیَّارِ لایُبَالِی مَا غَرَّقَ، أَوْ کَوَقْعِ النَّارِ فِی الْهَشِیمِ لا یَحْفِلُ مَا حَرَّقَ!
ترجمه
آن ها (حامیان باطل) دنیا را مقدّم داشتند، و آخرت را عقب انداختند، آب گوارا و صاف (نعمت هاى جاویدان) را رها کردند، و آب هاى متعفن (هوس هاى زودگذر دنیا) را نوشیدند.
گویا فاسقِ آنان را مى بینم که با زشتى ها همنشین شده، و با آن انس گرفته است، آن چنان با آن هماهنگ گشته که موهاى او در این راه سفید شده، و خلق وخوى او به رنگ گناه درآمده است.
سپس همچون سِیلى خروشان حرکت کرده (و همه چیز را در کام خود فرومى برد)، بى آن که به آنچه غرق مى کند اعتنایى داشته باشد، و یا همچون شعله آتشى در گیاهان خشک است که براى آن تفاوت نمى کند چه چیز را مى سوزاند!
شرح و تفسیر
این خودکامگان، خشک و تر را مى سوزانند!
امام (علیه السلام) در این بخش از خطبه اشاره به کسانى مى فرماید که دربرابر امامان وپیشوایان حق ایستادند و براى حکومت چند روزه دنیا، حق را زیر پا نهادند،