معارف بوک

بخش اوّل
وَإنَّمَا یَنْبَغِی لِأَهْلِ الْعِصْمَةِ وَالْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلاَمَةِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَالْمَعْصِیَةِ، وَیَکُونَ الشُّکْرُ هُوَ الْغَالِبَ عَلَیْهِمْ، والْحَاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ، فَکَیْفَ بِالْعَائِبِ الَّذِی عَابَ أَخَاهُ وَعَیَّرَهُ بِبَلْوَاهُ! أَمَا ذَکَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اللهِ عَلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ الذَّنْبِ الَّذِی عَابَهُ بِهِ! وَکَیْفَ یَذُمُّهُ بِذَنْبٍ قَدْ رَکِبَ مِثْلَهُ! فَإِنْ لَمْ یَکُنْ رَکِبَ ذلِکَ الذَّنْبَ بِعَیْنِهِ فَقَدْ عَصَى اللهَ فِیمَا سِوَاهُ، مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْهُ. وَایْمُ اللهِ لَئِنْ لَمْ یَکُنْ عَصَاهُ فِی الْکَبِیرِ، وَعَصَاهُ فِی الصَّغِیرِ، لَجَرَاءَتُهُ عَلَى عَیْبِ النَّاسِ أَکْبَرُ.
ترجمه
سزاوار است آن هایى که از عیوبى پاک اند و از گناه، سالم نگه داشته شده اند، به گنهکاران و اهل معصیت ترحم کنند و شکر و سپاس خدا، چنان بر وجود آنان غلبه کند که آن ها را از عیب جویى و غیبت دیگران بازدارد. چگونه آن عیب جو بر برادر خود عیب مى گیرد و او را به دلیل بلایى که گرفتار شده است، سرزنش مى کند (در حالى که خودش نیز خالى از عیب نیست و خداوند با لطفش، بر آن پرده افکنده است)؟ آیا به خاطر نمى آورد که آنچه خدا از گناهان او مستور داشته، (گاه) بزرگ تر از گناهى است که بر دیگران عیب مى گیرد؟ (راستى) چگونه دیگرى را مذمّت مى کند براى گناهى که خود مثل آن را مرتکب شده است، و اگر به آن گناه آلوده نشده، (شاید) معصیت دیگرى کرده که از آن بزرگ تر است؟ (پس چرا به اصلاح خویش نمى پردازد؟!) به خدا سوگند! حتى اگر خدا را در گناهان کبیره عصیان نکرده، و تنها صغیره اى انجام داده، همین جرأتش بر عیب جویى مردم گناه بزرگ ترى است!